Koffers

‘Een goede buur is beter dan een verre vriend’ gold rondom de verhuizing ook voor ons. Bij Hans en Willemien konden we een paar dagen elke avond aanschuiven voor het avondeten. Voor heel veel hulp konden we bij hen terecht. Ben en Iris mochten logeren bij Chantal en Marc in Haalderen. Dat was voor hun dochter Fenne natuurlijk reuze gezellig! Hierdoor kon Cecile flink doorwerken om alles op tijd geregeld te hebben. Superbedankt allemaal! En wat neem je mee in je koffers als je gaat verhuizen naar een ander land, terwijl je inboedel vier weken later pas aankomt? Het was een hele uitdaging om zomerkleding (dat scheelt kilo’s), schoenen, de belangrijkste documenten, reisstekkers, en uiteraard drop, stroopwafels, chocolade en hagelslag in 3 koffers en 3 rugzakken te krijgen. Op woensdagavond om 22.45 uur was Cecile, na 5 keer herinpakken, eindelijk klaar en slaakte Hedy een diepe zucht. Nu nog al die koffers en tassen in de auto zien te krijgen! In Ede hebben we een paar uurtjes kunnen slapen om vervolgens om 4.00 uur alweer op te staan. Op donderdagochtend brachten Jan en Hedy ons om 5.00 uur naar Schiphol, omdat we om 6.30 uur al moesten inchecken. Met de slaap nog in de ogen werden we in de hal opgevangen door Tony en Monique, die ons ook kwamen uitzwaaien. Na alle formaliteiten bij de balie en wegen van de koffers (oepff), hadden we gelukkig nog tijd voor een bak Hollandse koffie! Heel even tijd om te zitten met z’n allen, voordat we echt de gate doorgingen……. Na 8 uur vliegen landden we veilig op vliegveld Pearson in Toronto. Barry stond ons al op te wachten in de hal. Fijn om als gezin weer bij elkaar te zijn! De rit naar Arva, een klein plaatsje grenzend aan London, duurde nauwelijks 2 uur en eindelijk konden Iris, Ben en Cecile het nieuwe huis zien. Nou, Barry had een goede keuze gemaakt; het huis is lekker ruim, veel bergruimte, een rustige straat. We zullen hier het aankomende jaar prima in gaan wonen!