Killarney

In het weekend van Thanksgiving (de tweede maandag van oktober) hebben we een rit gemaakt naar Killarney Provincial Park. Met 7 volwassenen en 3 kinderen, 3 auto's vol met kampeergerei, slaapzakken, rugtassen en voedsel voor ruim 4 weken (dus veel te veel!) zijn we op pad gegaan. Rond deze tijd van het jaar zie je de kleuren van de bladeren van de bomen veranderen en dat geeft een prachtige kleurenparade. De reis naar het noorden is op zich al een belevenis; Ben en Iris hadden boeken, Nintendo's, snoep en koek mee, goede muziek, prachtig zonnig weer (23 graden Celsius) en even geen school en werk. Met een aantal koffie,- en plaspauzes bij Tim Hortons, een lunch bij Hanson's Mad Hatter in Parry Sound, waar je heerlijke wraps kan eten en Queen of Hearts Tart kunt krijgen, zijn we ongeveer 9 uur op weg geweest om in Killarney te arriveren. In Barrie hebben we in de Dutch Store nog even oude Goudse kaas, hagelslag en dropjes gehaald. De yurt waar we in verblijven heeft 6 slaapplaatsen, een tafel en 4 stoelen en ja…een verwarming. Zelfs in de winter kun je hier kamperen. De yurt is een tent, hedentendage gemaakt van dik kunstsof en is gebaseerd op het ontwerp van de 'Ger', een traditionele tentsoort die werd gebruikt door rondtrekkende Nomaden in de steppegebieden van Centraal Azie. De yurt bestaat al duizenden jaren. De originele yurt bestaat uit dakstokken en vilten doek. In het midden is er de mogelijkheid om vuur te stoken; de rook kan via de opening in het dak naar buiten. De yurt waarin wij hebben geslapen had deze mogelijkheid niet, maar buiten was er volop gelegenheid voor Ben, Iris en Gregory om een kampvuur te maken. En dat hebben ze ook gedaan; vuurtje stoken, marshmallows eten en spannende verhalen vertellen. Gezelschap van de wasberen hebben we ook gehad; omdat we de marshmallows buiten hebben laten staan, hebben de wasberen zich 's nachts op een heerlijke zoete maaltijd getrakteerd. We hebben twee fikse wandelingen gemaakt: de 'Granite RidgeTrail' en de 'Crack'. Killarney is gelegen aan Georgian Bay en is bekend om het prachtige landschap, en voornamelijk het stuk 'La Cloche'; ronde witte bergen waar de kwarts zichtbaar is. De la Cloche Mountains zijn 3,5 biljoen jaar oud en daarmee de oudste bergen op de wereld. Tijdens de wandelingen hebben we op veel granieten rotsen geklommen, beverdammen en paddestoelen gezien, eekhoorns en een enkele slang. Het park heeft een oppervlakte van 485 km2. Helaas dus geen tijd om ook nog met de kano het water op te gaan. Dat is een mooi vooruitzicht voor volgend jaar! In het park leven herten, wolven, bevers, elanden en beren. In het gedeelte waar wij verbleven wonen 8 beren. Zo nu en dan was er 'bear-alert' en moest iedereen voorzichtig zijn met voedsel. Voornamelijk de beren met jongen kwamen af op de geur van voedsel. Al met al hebben genoten van onze dagen in de wildernis; we hadden goed weer, goed gezelschap en veel plezier. In de Killarney Lodge hebben we het weekend afgesloten met een Thanksgiving dinner waarin uiteraard kalkoen zat. Kamperen in de 'wildlife' is voor herhaling vatbaar. Happy Thanksgving!

September

De maand September is de periode waarin iedereen weer moet opstarten na een lange warme zomervakantie waarin alleen de regel geldt: uitslapen, ontspannen en vooral niet denken aan school of werk. Bij Ken en Martha op de boerderij is de oogst fantastisch: aardappelen, broccoli, sperziebonen, wortels, uien, tomaten en pompoenen. Gedurende enkele weken kunnen we naast onze 'share' ook extra frambozen plukken en dat hebben we ook met z'n allen gedaan; bakken vol met verse frambozen hebben we mee naar huis genomen. Het weer was de afgelopen aangenaam met zo nu en dan een regenbui, maar wel weer volop zon. Op zaterdagmiddag is het altijd gezellig druk bij Orchard Farm; veel gezinnen met kinderen komen hun groenten en fruit ophalen, wandelen in de omgeving, maken een praatje met elkaar of gaan samen frambozen plukken. Ook de kat en haar kittens worden door de jeugd vriendelijk aangehaald door alle kinderen. Ben en Iris vinden het ook leuk om even met de kleine katten te spelen. En ja, Iris blijft vragen of ze een kat mag! In de eerste week van September is de school weer begonnen voor Ben en Iris. Sportlessen, muzieklessen, afspraken met vriendjes en vriendinnetjes staan weer in de agenda. Iris is een spannend boek aan het schrijven, maar waar het over gaat? Dat is nog een verrassing! Ook Cecile is nu student aan de University van Western Ontario en moet er zeker weer aan wennen om in de schoolbanken te zitten. 's Avonds en in de weekenden wordt er stevig geblokt; slaan Barry en Cecile zich door academische artikelen en boeken heen, en zitten Ben en Iris hun huiswerk te maken. Het is een hele organisatie alles op rolletjes te laten lopen, maar tot nu toe lukt dat aardig!

Barrie

Het afgelopen jaar is voorbij gevlogen en was het maar niet gelukt om bij Rene en Alette langs te gaan. Eindelijk is het ervan gekomen! We hebben heerlijk het afgelopen weekend vertoefd in Barrie bij Rene en Alette. Barrie ligt hier nog geen 300 km vandaan en is prachtig gelegen aan Lake Simcoe. Ruim vijf jaar geleden hebben we elkaar ontmoet op de Emigratiebeurs in Nieuwegein. Het grappige was dat Ontario ook hun emigratie bestemming was. Jaren hebben we contact gehouden via e-mail, Skype en telefoon om elkaar op de hoogte te houden van het emigratie proces. Nu ook wij hier in Canada wonen, hebben we eindelijk af kunnen spreken om lekker bij te kletsen en gezellig te eten. En gezellig was het! Trip, hun hondje, vond het onwijs leuk dat we op bezoek kwamen en vooral Ben en Iris mee hadden genomen. Alette had overheerlijke Hollandse appeltaart gebakken voor bij de koffie en de Canadese BBQ met de niet te versmaden hamburgers van Rene hebben we met z'n allen smakelijk verorberd. We konden het niet laten om naar de Dutch Store in Barrie te gaan voor de hagelslag en dropjes. Ben en Iris hebben ook de 'Wilhelmina' pepermuntjes en chocoladevlokken gevonden en in de boodschappenmand gedaan. Het was leuk om even in het Nederlands te winkelen; de zeer oude Beemster kaas, griesmeelpudding en speculaas stonden op de boodschappenlijst. Daar rijden we zeker nog een keer voor terug! Rene heeft echte Hollandse kroketten gebakken en die hebben we met z'n allen soldaat gemaakt. Ter afsluiting hebben we een potje 'gesjoeld'. De sjoelbak werd met veel gejuich uit de kast gehaald. We hebben erom gelachen dat we prima ingeburgerd zijn in Canada en dit oer-Hollandse spel onder het genot van een Canadees biertje hebben gespeeld. Rene en Alette; dank voor de supergezellige tijd! We komen zeker weer langs voor koffie en appeltaart.....

Zomer

Bijna tien weken zomervakantie; het zit er weer bijna op. Ben en Iris moeten eraan geloven de rugzakken met schriften en schrijfgerei te vullen. We hebben een heerlijke zomer gehad met veel zon en strand, bezoekjes aan vrienden en kennissen, 'pot lucks', BBQ's, zwoele zomeravonden met een wijntje en een biertje. Voor ons was dit de eerste volledige zomer in Ontario en we hebben genoten van onze vakantie in eigen land! Ons eerste jaar in Canada is voorbij gevlogen en we willen hier niet meer weg. Buren, vrienden en kennissen geven ons het gevoel dat we welkom zijn en zijn zo gastvrij dat we ons hier thuis voelen. 'Een goede buur is beter dan een verre vriend' geldt hier ook. Ja, het bevalt ons goed! Na de heftige tornado's en orkanen hebben we aan Lake Huron nog voorzichtig een picknick gehad. De wind was nog aardig sterk en ook het meer zag er te dreigend uit om te zwemmen. De zon was fel genoeg om de temperatuur aangenaam te maken en zijn we na onze brunch het strand opgegaan. Ben en Iris konden het niet laten om de slippers en schoenen uit te trekken en door het water te lopen. Nog even genieten van het meerwater over je voeten, de zon op je gezicht en het prachtige uitzicht. Even nog met z'n allen lekker uitwaaien......

Toronto Zoo

Alweer ruim een jaar wonen we hier in Ontario en het bevalt heel goed. Time flies! De zomervakantie duurt nog een paar dagen en daar genieten we ook even van. Zeven jaar geleden zijn we voor het eerst met z'n viertjes naar Canada gegaan en moesten we een plek hebben om te verblijven. Op 6000 km afstand, via internet een 'Bed & Breakfast' vinden is best lastig. We hebben de gok genomen en de keuze laten vallen op 'Barrow by the Pond'. Pluspunten waren; kinderen zijn welkom, grote tuin en keuken, vriendelijke uitstraling. Onze keuze was een schot in de roos. Jim en Janet waren zo gastvrij, gaven ons de gelegenheid om zelf te koken, Ben en Iris konden in de tuin spelen en meehelpen om tomaten te plukken in de moestuin. Op het ontbijt van Janet konden we een halve dag leven en een enkele keer aanschuiven voor het avondeten was geen enkel probleem. De jaren daarna bleef het onze vaste stek wanneer we naar Canada kwamen. Inmiddels zijn we met Jim en Janet, hun kinderen en kleinkinderen hele goede vrienden geworden en worden we standaard uitgenodigd voor familiefeestjes, BBQ's en picknicks. Deze zomer was de familie picknick gepland in Toronto Zoo. Met z'n 13-en in 3 auto's, manden en koelboxen gevuld met kip en salades, en een goed humeur, zijn we op weg gegaan. Het was 28 graden Celsius en omdat de Zoo ook een Splash Park heeft, brachten de kinderen hun zwemkleding mee. Niet alleen voor de kinderen, ook voor de volwassenen waren de sproeiers en fonteinen een aangename verkoeling! Ben en Iris hebben zich prima vermaakt. We hebben heel wat kilometers gemaakt in deze mooie dierentuin. De leeuwen waren een beetje lui, de apen waren nieuwsgierig, de pinguïns zwommen zo snel dat het het lastig was om te fotograferen en te filmen, de roggen zwommen in een laag waterbassin en mocht je aanraken en de olifanten zijn altijd prachtig om naar te kijken. Wat ook altijd leuk is in de dierentuin; de cadeauwinkeltjes. Iris heeft weer twee knuffels gescoord voor haar verzameling en Ben een mooie steen. Janet trakteerde alle kinderen op een ijsje ter afsluiting van de dag. We kijken weer uit naar de volgende picknick!

Tornado

We genieten van een heerlijk warme zomer waarin we dagtrips maken, aan het strand luieren en veel ijs eten. De zomer heeft hier helaas ook 'donkere' kanten. Afgelopen dagen is Ontario geteisterd door onweersbuien en tornado's. Zondag is de stad Goderich deels verwoest door een tornado en is een man om het leven gekomen. Goderich ligt aan de kust van Lake Huron en ongeveer 1,5 uur rijden vanaf London. Zelf waren we de dag ervoor naar Bayfield (een half uur van Goderich) gegaan om met Chris, Tornbjorn en Dick, onze Nederlandse gast deze zomer, te gaan picknicken en een middagje aan het strand te vertoeven. De picknick viel in het water vanwege zware regen- en onweersbuien. Al het lekkers hebben opgegeten in de auto's en fungeerden de ramen als doorgeef luiken! Met uitzicht op Lake Huron met 'flits- en bliksem show' hebben we het best gezellig gehad. Als toetje hebben we Rosie's ijsjes gegeven in Main Street. Onder het afdakje smaakte het ijs prima! Geschrokken waren we wel na de berichten rondom Goderich. Gisteren werd hier in London een 'tornado alert' afgegeven. Vanuit Sarnia trok deze laat in de middag in een rap tempo richting Zuid-West Ontario en werd iedereen gewaarschuwd om weg te blijven van ramen. De basement is de meest veilige plaats om dan te schuilen. Rond 8 uur 's avonds zagen we de lucht heel snel donker worden en binnen 20 minuten leek het nacht. In de verte zagen we bliksem en hoorden we donderslagen. Gelukkig heeft het in Arva en London alleen heel hard geregend. Wel konden we horen en zien dat het behoorlijk hard aan het waaien was. De aankomende dagen blijft het rustig en schijnt de zon en zullen de temperaturen tussen de 24 en 26 graden blijven hangen. Uitzonderlijke sneeuwval, hittegolven, extreme regenval en tornado's; het gevolg van het wonen tussen de Great Lakes is dat we hier echt alle weersomstandigheden meemaken…….

Bayfield

Na een lange en koude winter is het heerlijk om de zomer in Ontario mee te maken. Hoewel de Canadezen zelf klagen over de hitte, zijn ze toch ook wel blij dat je in korte broek en een t-shirt 's ochtends zo naar buiten kunt lopen. De temperaturen liggen sinds een paar weken tussen de 30 en 35 graden Celsius. Vandaag heeft het kwik de 38 graden Celsius bereikt en de gevoelstemperatuur ligt rond de 43 graden Celsius. Reden om 's morgens naar buiten te gaan voor een picknick of de splash playground en 's middags in huis te blijven met de airconditioning aan. Veel (buiten)zwembaden zijn tot 11:45 uur open zodat mensen heerlijk kunnen afkoelen en de kans op hitte aanvallen op het lichaam vermeden kan worden. Omdat we tussen de Great Lakes wonen, kunnen we ook uitwijken naar een van de stranden van Lake Huron of Lake Erie. Port Stanley aan Lake Erie is een mogelijkheid. Maar een van de mooie plaatsen waar we kunnen zwemmen en afkoelen is het strand van Bayfield. Met een mand vol drankjes en snacks hebben we genoten van de koelte van het water. Zeven jaar geleden maakten we voor het eerst kennis met het plaatsje Bayfield. In september 2004 brachten Chris en Kathy ons hier naar toe en hebben we uitgebreid zitten lunchen met uitzicht op Lake Huron. Bayfield is vernoemd naar Henry Wolsey Bayfield, een landmeetkundige. Hij was belast met het inspecteren van de Great Lakes in het begin van de 19e eeuw. Hij onderzocht Lake Huron in 1822 en bedacht dat Bayfield een mooie lokatie was voor een nederzetting. Nu, na 188 jaar, heeft Bayfield een prachtig uitzicht op het meer en is Bayfield River een prachtige haven voor inwoners die een (zeil)boot hebben en ook bezoekers van het dorp. Bayfield is de drukste haven van Canada aan Lake Huron waar je vissers- en zeilboten op het water kunt vinden. Het authentieke dorp nodigt uit om door Main Street te wandelen en kunstwerken van Canadese kunstenaars te bewonderen of te kopen in de winkeltjes. Voor een 'frozen yoghurt' ijsje kun je hier na het strandbezoek ook terecht en daar zijn Ben en Iris wel voor te porren; lekker en verkoelend!